Tworzenie tabel w LaTeX – podstawy

Jak przygotować plik źródłowy do pracy w LaTeX-u?

Cechą szczególną dokumentów, które zostały złożone w LaTeX-u, jest determinizm, czyli możliwość uzyskania takiego samego efektu niezależnie od systemu operacyjnego czy używanej drukarki. Przed przystąpieniem do pracy w programie należy jednak odpowiednio przygotować plik źródłowy. Aby praca przebiegała bez problemów, stosuj się do następujących zaleceń:

• oddzielaj słowa spacjami (mogą być nawet podwójne);
• aby uzyskać twardą spację, stosuj znak tyldy ~; 
• koniec akapitu oznacza się pustą linią, a nie znakiem przejścia do nowego wersu; 
• znaki: $ & % # _ { } ˜ ^ \ należą do grupy znaków specjalnych i ich wstawienie do pliku źródłowego należy poprzedzić znakiem \; 
• nie formatuj tekstu, program zrobi to za Ciebie;
• łamanie tekstu jest ustalane w momencie kompilacji, a wygląd dokumentu nie ulega później zmianie;
• po kompilacji dokumentu następuje grupowanie opcji decydujących o wyglądzie dokumentu (tzw. klasy dokumentu). 

Tabele w LaTeX-u – od czego zacząć?

LaTeX oferuje ogromne możliwości formatowania tabel, pozwalając na tworzenie prostych, jak i bardzo zaawansowanych układów. Środowiskiem do tworzenia tabel w programie jest tabular.

Poniżej prezentujemy prosty przykład tabeli w LaTeX-u:

Jak interpretować ten zapis?

• {|c|c|c|} – tabela będzie miała trzy kolumny, a każda komórka będzie wyśrodkowana (c) oraz otoczona pionowymi liniami (|);
• Kolumna 1 & Kolumna 2 & Kolumna 3 \\ – komórki w wierszu są oddzielone znakiem &. Koniec wiersza jest oznaczony przez \\;
• \hline – dodaje poziomą linię w tabeli.

Oczywiście program umożliwia korzystanie z bardziej zaawansowanych funkcji. Poniżej prezentujemy przykładową tabelę w LaTeX-u wzbogaconą o dodatkowe funkcjonalności:

Jak widzisz, część symboli pokrywa się z tymi, które pojawiły się w prostej tabeli. Zobacz, co oznaczają pozostałe:

• \textbf{} – pogrubienie tekstu;
• \usepackage{} – pakiety array, booktabs i caption, które rozszerzają możliwości LaTeX w zakresie tworzenia tabel;
• \caption{} – podpis do tabeli;
• \centering – wyrównanie tabeli do środka strony;
• [h]: – lokalizacja tabeli w dokumencie (h oznacza tutaj, tj. "here").
  Odstęp między kolumnami w tabeli można ustalić za pomocą polecenia @{...}.

Terminy gonią i jesteś już zmęczony/a szukaniem błędów w swoim tekście?

Chcesz już mieć czas dla siebie i bez zmartwień móc w spokoju spotkać się ze znajomymi?

Skorzystaj z pomocy naszego specjalisty

Wstawki – tabele w LaTeX-u

Tabele w LaTeX-u są umieszczane w postaci tzw. wstawek tworzonych za pomocą środowisk table (tabele). Jeśli wstawka nie mieści się na stronie, program automatycznie przenosi ją na kolejną, uzupełniając pozostały obszar tekstem. Może się zdarzyć, że tabela, której nie można poprawnie wstawić, przesunie kolejkę na koniec dokumentu. Instrukcja \listoftables wstawia do dokumentu spis tabel. 

Pakiet makecell w LaTeX-u

Użytkownicy LaTeX-u mają możliwość swobodnego modyfikowania wyglądu komórek tabeli za pomocą makecell. Z jego pomocą można m.in. łamać linie w komórce, wyrównywać tekst w pionie i poziomie czy zarządzać odstępami wokół zawartości komórki. Pakiet jest bardzo przydatny, jeżeli potrzebujesz dodać do tabeli komórki zawierające więcej niż jedną linię tekstu lub chcesz sformatować zawartość komórki w bardziej skomplikowany sposób.

Aby użyć pakietu makecell, należy go najpierw załadować w preambule dokumentu \usepackage{makecell}

Przykładowe użycie makecell:

Jak widzisz, w każdej komórce tabeli utworzonej przez \makecell znajdą się dwa wiersze tekstu.

Pakiet umożliwia także formatowanie tekstu w komórkach. Użytkownik może zmieniać styl, czcionkę, rozmiar, a także inne atrybuty:

\makecell[tl] ustawia wyrównanie tekstu w komórce do górnej lewej, a sam tekst jest sformatowany jako pogrubiony, z kursywą i czcionką monospace. Pakiet makecell oferuje także inne przydatne funkcje, takie jak możliwość ustawienia szerokości kolumny za pomocą \makecell oraz definiowania nowych typów kolumn za pomocą polecenia \newcolumntype.

Zobacz także jak stworzyć profesjonalną bibliografię w LaTex

Poleceniem zbliżonym do makecell jest thead używane do definiowania komórek w nagłówku tabeli. Oba polecenia mają wersję*, która pozwala zachować dodatkowy odstęp wokół komórki. Jest to szczególnie przydatne w przypadku bardziej skomplikowanych tabel, gdzie nagłówki mogą wymagać większej elastyczności w zakresie formatowania.
Zobacz, jak można użyć polecenia w tabeli:

Nagłówki kolumn, sformatowane za pomocą \thead, są automatycznie pogrubione i wyrównane do środka.

Jeśli potrzebujesz wielowierszowych nagłówków, możesz to osiągnąć tak jak w przypadku \makecell, używając \\ do łamania linii:

W tym przykładzie każda komórka nagłówka zawiera dwa wiersze tekstu, sformatowane zgodnie z domyślnymi ustawieniami \thead.
Pakiet makecell i polecenie \thead znacznie ułatwiają tworzenie estetycznych i funkcjonalnych tabel w LaTeX-u, pozwalając na większą kontrolę wyglądu nagłówków oraz zawartości tabel.

Pozostałe dodatki do tabel 

Tworzenie tabel w LaTeX-u umożliwia skomplikowane formatowanie, dzięki czemu narzędzie doskonale sprawdzi się do tworzenia profesjonalnych dokumentów. 

Profesjonalny skład tekstu i materiałów graficznych do druku to kluczowe elementy decydujące o estetyce i transparentności danej publikacji. Jeżeli chcesz, aby Twoja praca spełniała wszelkie kryteria techniczne, skorzystaj z usług ekspertów z Atelier redakcji tekstu https://www.atelier-redakcji.eu/.