Abstrakt – jak opisać tekst w kilku zdaniach?

Czym jest abstrakt? Rodzaje abstraktów

Najbardziej znane i najczęściej wykorzystywane są obecnie dwa rodzaje abstraktów.

Pierwszy to abstrakt informatywny. Jest najczęściej pisany w odniesieniu do prac oraz artykułów naukowych. Polega na skrótowym określeniu problemu badawczego, użytych metod badawczych, a także uzyskanych danych i wniosków. Tego rodzaju abstrakty bardzo często są zamieszczone na samym początku artykułu lub pracy. Pozwalają czytelnikowi stwierdzić, czy dalsze zagłębianie się w konkretne badania ma sens.

Drugim rodzajem jest abstrakt opisujący. Najczęściej jest bardziej rozbudowany i pełni rolę opisu artykułu. Zamieszczony na końcu tekstu jest pewnym podsumowaniem, które zawiera informacje o tym, co zostało zrobione oraz opisane w treści. Może być traktowany jako skondensowane informacje z artykułu naukowego.

Jak powinien wyglądać prawidłowo stworzony abstrakt?

Abstrakty ze względu na swoją rolę muszą zawierać maksymalnie skondensowane informacje. Bardzo często sam charakter miejsca, w którym się znajdą, definiuje długość i format.

Najważniejsze zasady tworzenia abstraktów to:

1. Długość – zalecana to od 100 do 300 słów. W wyjątkowych przypadkach, np. w abstraktach do prac magisterskich czy rozpraw doktorskich można wydłużyć treść do nawet 600 słów.
2. Właściwy podział na sekcje – dla zachowania czytelności abstraktu istotne jest podzielenie treści na segmenty:
   1. Opis celu badań – każdy abstrakt na samym początku powinien opisywać cel prowadzenia badań.
   2. Wykorzystane metody – definiując w jasny sposób cel, można przystąpić do opisu użytych metod badawczych. W tym segmencie najlepiej wymienić wszystkie użyte techniki i materiały, aby podkreślić wiarygodność informacji zawartych w pracy naukowej.
   3. Rezultaty – przedstawienie już w abstrakcie wszystkich osiągniętych rezultatów to pod wieloma względami bardzo dobry pomysł.
   4. Wyniki – na samym końcu warto opisać osiągnięte wyniki. Dzięki temu streszczenie będzie kompletne i poruszy wszystkie najważniejsze zagadnienia zawarte w pracy naukowej.
3. Skupienie się na merytoryce – abstrakty ze względu na swoje przeznaczenie nie mogą być zbyt rozległe. Idealne powinny skutecznie odpowiadać na pytania: „po co powstały badania?”, „jak były przeprowadzone?”, „czego dotyczyły?” oraz „jakie wynikły wnioski?”. Im krótszy i bardziej treściwy abstrakt, tym lepiej w wielu przypadkach.

Jakich błędów unikać w abstraktach?

Na etapie tworzenia abstraktów bardzo łatwo o popełnienie błędów. Niektóre z nich sprawiają, że treść traci swoją pierwotną funkcję i nie może być postrzegana w formie streszczenia.

Pierwszym błędem, którego należy się wystrzegać jest przesadne wydłużenie treści. Należy pamiętać, że abstrakt w większości przypadków ma mieć charakter informacyjny, a nie opisowy.

Drugim powszechnym błędem jest przesadne odejście od treści pracy, której dotyczy abstrakt. W takiej sytuacji czytelnik może mieć wrażenie, że czyta streszczenie do zupełnie innego artykułu.

Kolejnym problemem jest nadmierne uzasadnianie tez zawartych w treści. Abstrakt nie powinien pełnić roli wstępu do pracy naukowej lub artykułu, lecz krótko opisywać tematykę danego zagadnienia.

Absolutnie wykluczone jest posługiwanie się w abstrakcie skrótami, które są rozwijane dopiero w artykule. Abstrakt musi stanowić osobną formę, która będzie zamkniętą całością.

W abstraktach nie należy również odwoływać się do tabel i wykresów znajdujących się w opisywanym tekście. Nie można również zamieszczać bibliografii i odwoływać się do innych artykułów autora.

Terminy gonią i jesteś już zmęczony/a szukaniem błędów w swoim tekście?

Chcesz już mieć czas dla siebie i bez zmartwień móc w spokoju spotkać się ze znajomymi?

Skorzystaj z pomocy naszego specjalisty

Na jakim etapie pisania pracy naukowej przygotować abstrakt?

Abstrakty najczęściej są pisane już po skończeniu artykułu naukowego. Dopiero w tym momencie możliwe jest spojrzenie na treść z dalszej perspektywy i wyszczególnienie wszystkich najważniejszych informacji.

Dobrą i często stosowaną praktyką jest jednak robienie notatek już na etapie pisania. Podkreślanie najważniejszych fragmentów sprawia, że łatwiej później stworzyć merytoryczny i wartościowy abstrakt.

W jakim celu tworzone są abstrakty?

Abstrakty powstają w głównej mierze dla odbiorców artykułów i prac naukowych. Jak podaje Europejskie Stowarzyszenie Redaktorów Naukowych: „Abstrakt dla większości czytelników jest głównym źródeł informacji o przeprowadzonych badaniach”. Jako swego rodzaju streszczenie nie tylko dostarcza wiedzy, ale również zachęca do sięgnięcia po całość pracy naukowej. Dobrze napisany może sprawić, że stworzony artykuł będzie cieszył się większą popularnością i przyciągnie szerokie grono czytelników.

Bardzo często abstrakty trafiają do internetowych baz danych z artykułami naukowymi, a także do czasopism naukowych i popularnonaukowych. Stworzone w sposób staranny i z dbałością o szczegóły mają bardzo dużą wartość dla czytelników i pozwalają zbudować rozpoznawalność autora.

Abstrakt – przykłady

Abstrakt do pracy badawczej z dziedziny nauk społecznych

Temat: „Wpływ mediów społecznościowych na postrzeganie własnej wartości u młodzieży” 

Badanie dotyczyło wpływu korzystania z mediów społecznościowych na poczucie własnej wartości u młodzieży w wieku 13–18 lat. Przeprowadzono ankietę wśród 500 uczniów szkół średnich, analizując ich nawyki korzystania z mediów oraz poziom samooceny. Wyniki wskazują, że nadmierne korzystanie z mediów społecznościowych może prowadzić do obniżonego poczucia własnej wartości, szczególnie w grupach, które intensywnie porównują się z innymi użytkownikami. Wnioski z badania sugerują konieczność edukacji młodzieży w zakresie świadomego korzystania z mediów społecznościowych.

Ten abstrakt klarownie przedstawia temat badania, metodologię, wyniki i wnioski. Jest zwięzły i dostarcza pełnego obrazu badania, zachęcając do zapoznania się z pełnym tekstem.

Abstrakt do pracy z dziedziny literatury

Temat: „Egzystencjalne refleksje i ironia w poezji Wisławy Szymborskiej: analiza wybranych utworów”

Praca analizuje egzystencjalne tematy i ironię w wybranych wierszach Wisławy Szymborskiej, laureatki Nagrody Nobla w dziedzinie literatury. Badanie koncentruje się na tym, jak Szymborska wykorzystuje ironię jako narzędzie do refleksji nad ludzkim losem, śmiercią oraz codziennymi paradoksami życia. Poprzez szczegółową analizę utworów takich jak „Kot w pustym mieszkaniu” i „Nic dwa razy”, praca ukazuje, jak autorka łączy filozoficzne rozważania z lekkim, pełnym dystansu językiem, tworząc unikalny styl literacki.

Ten abstrakt skutecznie podsumowuje temat i metodologię badania, jednocześnie przedstawiając konkretne przykłady poezji Wisławy Szymborskiej. Przyciąga uwagę czytelnika poprzez wskazanie kluczowych motywów twórczości autorki i sposobów ich analizy, co zachęca do dalszego zgłębienia tematu.